Het is 00:11 en ik lig wakker op bed. Zoveel tekst in mijn hoofd die er uit wil, mijn intuïtie laat mij weten dat ik “weer” iets de wereld in mag sturen.

Direct die nare stemmetjes in mijn hoofd, wie zit er op te wachten? Je hebt al zolang niets geplaatst dus waarom nu dan wel? Wat wil je bereiken? Je hebt niet echt een sterk begin, ga je überhaupt wel iemand bereiken? Je bent al zolang niet zichtbaar, ben je het wel ooit echt geweest? Waarom nu nog moeite doen?  

Heel voorzichtig probeert er dan een stemmetje vanuit mijn hart… Er zijn altijd mensen die je verhaal lezen en die zich erdoor laten inspireren, dat weet je! Dat heb je verschillende keren gehoord. Jouw verhaal doet er toe. Laat je horen, laat je zien. De wereld heeft mensen zoals jij nodig. Je kunt zoveel moois voor mensen betekenen, waarom ben je zo bang?

De tranen springen in mijn ogen. Waarom en waarvoor ben ik zo bang? Waarom laat ik me tegen houden?

Als ik dan mijn ogen sluit, rustig adem haal, gaan er zoveel dingen door mij heen. Ik wil vertellen over de oliën van doterra en wat dat voor mega waardevolle aanvulling is in ieders leven. Ik wil mensen uitleggen hoe simpel het kan zijn om dat toe te passen. Daar wil ik workshops over geven. Zowel op lichamelijk als emotioneel gebied. Ik wil mensen begeleiden naar meer ontspanning in hun leven. Ik wil ze vertellen dat het allemaal niet zo moeilijk is. Ik wil ze vertellen wat mediteren mij heeft gebracht, wat de kracht van dankbaarheid is. Ik wil ze leren dat ontspanning echt het sleutelwoord is.

Ook wil ik HEALING geven. Ik weet dat ik mensen kan en mag helpen. Eén op één en ook in grote aantallen tegelijk. Ik weet dat mijn energie een ander echt kan helpen.

Toch doe ik het nu niet. Ik ga niet staan voor wat ik wil. Deels omdat ik niet weet hoe ik het de wereld in ga brengen en deels omdat ik niet weet wat er gaat komen.

Dus ga ik me nu kwetsbaar opstellen, ga ik het vanuit mijn lieve zachte kant benaderen, of ga ik er keihard in en maak ik een statement en zeg ik daar mee: dit is mijn ding, “take it or leave it”?

Wat is dat dan ‘mijn ding’?

Ik wil dat men lief is voor zichzelf. Dat je de wereld benadert vanuit liefde. Dat je kijkt naar mogelijkheden ipv problemen. Dat je onderzoekt wat echt goed voor je is en niet zomaar geloof wat er mainstream gezegd wordt. Ik wil dat je vragen stelt. En niet zomaar genoegen neemt met het eerste antwoord. Vragen stelt aan jezelf, vooral aan jezelf. En aan de mensen om je heen.

Wie ben ik echt?

Waarom zoveel medicijn gebruik?

Wat wil ik bereiken?

Wat is echt belangrijk voor mij?

Is de aarde rond?

Waarom vaccinaties?  

Waarom zijn er grenzen?

Wil ik wel belasting betalen?

Wat wil ik mijn kinderen echt meegeven?

Wat wil ik nalaten?

Wie zijn er in mijn leven en waarom?

Ik wil dat je kritisch kijkt naar jezelf. Waarom doe je wat je doet? Waarom kies je wat je kiest? Wie zijn er om je heen? Welke invloed hebben ze op jou?

Wist je dat jij het gemiddelde bent van de 5 mensen waar je het meeste mee omgaat!

Ik wil dat je met een open blik naar de wereld gaat kijken, dat je gaat leren van ieder die op je pad komt.

Dat je leert dat je door jezelf te trainen je je leven kan veranderen.  Ik begrijp dat het lastig kan zijn. Waar kun je beginnen? Wat kan je doen? Hoe ga je mogelijkheden zien als alles tegen lijkt te zitten?

Ruim 16 jaar geleden zat ik bij de dokter met mijn klacht: “ik zit niet lekker in mijn vel. Er is zoveel onrust in mijn hoofd. Ik weet niet waarom ik hier ben, wat ik wil doen en waar t leven voor bedoeld is”.

De dokter schreef me direct een anti-depressiva voor, plus therapie bij het GGZ. De medicijnen sloeg ik af. De therapie deed ik wel. Echter zonder echt resultaat. Toch is daar de basis gelegd van wat mij veranderd heeft.

De onrust bleef, een paar jaar later zat ik thuis, met een hernia. Veel pijn en vooral frustratie. Ik herstelde voorspoedig. Gelukkig.

Die onrust daar kreeg ik geen grip op. In combinatie met een erg hectische baan, waarin ik geen grenzen durfde aan te geven, was het resultaat een BURN-OUT.

BAM! Die kwam binnen nog geen 30 jaar, daar zat ik dan.

Thuis.

Ziek.

Lichamelijk heel veel pijn en complete chaos in mijn hoofd. Ik kon niet anders dan aan mezelf gaan werken.  Dat heb ik dan ook gedaan, stapje voor stapje. Het heeft me zoveel geleerd. Nu nog steeds, het stopt ook nooit meer.

Ik blijf naar trainingen gaan. Ik blijf lezen over onderwerpen waar ik meer van wil leren. Ik blijf praten en vragen stellen aan mensen op mijn pad.

Weet je nog, die waarom vragen.

Toch was dat niet het einde van de harde lessen. Ik ben erg hardleers, zeg maar. Aantal jaren weer die klachten die ik herkende van mijn burn-out. Ditmaal was ik het dus voor. Ik maakte drastische keuzes.

Dat was een belangrijk keerpunt in mijn leven en de start van LIEF ZIJN VOOR JEZELF.

Toch mocht ik nog wat leren, inmiddels bijna 2 jaar geleden werd in 30 sec mijn complete bestaan onder mijn weggeveegd. De jongen waar ik mee samenwoonden, hij waarvoor ik naar Rotterdam verhuisd was, hij die het resultaat van een van mijn moodboards was, beëindigde ineens onze relatie. Nu hoor ik je denken, dat is nooit zomaar ineens, je voelde vast wel wat aankomen. Nee, zelfs toen we in gesprek waren zag ik het niet aankomen. Totdat hij letterlijk zei “Ik kan dus niet langer je vriend zijn”.

Opnieuw complete chaos in mijn hoofd. Er was twijfel, heel veel twijfel. Ik kon mezelf niet meer vertrouwen. Ik was het geloof in mezelf en alles om mij heen volledig kwijt.

Ik stortte helemaal in. Ik ben gestopt met alles wat ik deed. Ik kon nog net ademhalen.

Vanaf dat punt ben ik weer opnieuw gaan opbouwen. Er was een vrijdagavond waarop ik het besluit nam om de regie weer in handen te nemen. Ik kocht een spaarpot, een mooie kaart en pakte mijn 100-dagen schema erbij.

Die spaarpot was voor elke cent die ik kon missen om aan mezelf te besteden. Op de kaart schreef ik een lieve boodschap zoals ik dat voor een vriendin zou doen die in zo’n situatie zou zitten. Ik zocht in mijn bestand naar oefeningen waarvan ik wist dat die me zouden helpen. Ik maakte een moodboard. Deed mijn oefeningen.

Daarmee maakte ik het begin van mijn nieuwe fase. Ik besloot voor mezelf te kiezen en me te richten op wat er wel is.

100 dagen aan een stuk deed ik braaf al de oefeningen die ik had uitgekozen. Gaandeweg voelde ik al verbetering. Door de tijd heen durfde ik weer te gaan voelen. Ik ging voorzichtig weer vertrouwen op mijn intuïtie.

Nu 1.5 jaar later, leef ik in het ritme van de maan, voel ik dieper en intenser dan ooit tevoren, ik geniet van elke dag, van de lieve mensen in mijn leven. Leef ik in mijn zachtheid en geef ik duidelijk mijn grenzen aan. Weet ik welke waarde en normen voor mij echt van belang zijn. Ik ben dankbaar voor alles wat ik manifesteer in mijn leven. Mediteer ik dagelijks, ondersteun ik mijn algehele welzijn dmv het gebruik van essentiële oliën, lach ik om mijn eigen grappen, heb lief op mijn manier. Ik dans, wandel, werk en leef in mijn ritme. Ik doe de dingen omdat ik er gelukkig van word. En dat is wat ik iedereen gun.

Ik heb besloten om dat weer actief te gaan delen. Om een ieder die het wil, te inspireren, motiveren en activeren.

Dus ik ga met je delen wat ik doe, waarom ik het doe. Wat jij daar dan mee doet? Dat is aan jou.

Ik ga ook weer workshops organiseren.

Workshops over het hoe en waarom van Doterra. En een workshop over hoe lief te zijn voor jezelf, hoe dat HSP gebeuren je kracht en waarde kan geven in je leven.

En ik ga HEALING geven. Dmv van handoplegging jou verlichten van pijn, je energie weer laten stromen zodat jij beter en vrijer aan jezelf kan werken.

Ik ga alles geven wat ik heb, weet en kan.

Geen halve informatie, geen onduidelijkheden. Het is wat het is. Ik deel met je wat ik kan. Wat mij heeft geholpen en wat niet. 100% open en eerlijk.

Denk je nou “leuk, Bianca dat je dit doet maar het boeit me totaal niet”, prima. Schrijf je dan uit van mijn nieuwsbrief, ontvriend me op social media. Doe vooral je zelf een plezier, leave it!

Voel je na het lezen van dit alles “JA, leuk! Eindelijk hoor ik weer wat van je! Fijn dat je dit gaat doen!”

Laat het me dan weten. Ik vind het zo leuk om met je te verbinden! Om te weten waar jouw vragen liggen. Om te weten waar jij in het leven staat. Om te weten wat je nog wilt leren.

Lees je dit nou op social media en wil je graag mijn nieuwsbrieven ontvangen? Schrijf je dan hier in.

Dank je wel voor het lezen.

Dank je wel voor de feedback.

Geniet van deze mooie dag en ik hoop oprecht: tot snel!

Liefs Bianca

Lief Zijn Voor Jezelf

Ervaar het verschil!