Mijn ego vs mijn hart

Jarenlang, (+- 38) dacht ik dat mijn zachtheid een zwakte was. Dat ik niet boos kon zijn op mensen. Dat ik over me heen liet lopen. Dat memsen misbruik maken van mijn goedheid. Dat ik niet voor mezelf op kan komen. Ik dacht dus ook dat ik harder moest worden, beter of meer nadenken voordat ik iets doe vanuit die zachtheid.

Ik ben er echt al jaren van overtuigd, dat liefde het antwoord is op alles. En dat iedereen liefde in zich heeft,(oke bij sommige mensen, is t ff zoeken) ik beweeg mij voort op de basis van die 2 principes. Ik wil echt altijd het goede in de mens blijven zien. Ik wil geven zonder reden, zonder verwachting. Omdat ik ook weet dat het altijd terug komt. Want geven loont & liefde vermenigvuldigd zich wanneer je het deelt.

De afgelopen weken ben ik meer en meer aan het vragen (aan het universum) of er mensen op mijn pad mogen komen die ik mag healen.Zodat ik mijn gift nog meer kan delen. En het is super tof wanneer er dan telkens nieuwe klanten bij komen. Dat maakt me dankbaar en trots.

Het wordt een grotere uitdaging wanneer er in privésfeer aangegeven wordt dat mijn healing wenselijk is.

Dit is wat er gebeurde.Ik ontvang een koud en kil WhatsAppje met wat feiten.

Mijn ego: ja, leuk. Wat wil je nu van mij?

Mijn hart: dank je dat je dit even laat weten, ik heb veel aan je gedacht, ik zal er voor je zijn. Pas je goed op jezelf.

Die ‘ego’ reactie is wat het eerste in mij opkomt, waarschijnlijk ook bij jou in vergelijkbare situaties wellicht andere bewoording.We zijn snel geneigd om vanuit die impuls te handelen, terwijl wanneer je even de tijd neemt om adem te halen, om te voelen wat je hart je wilt vertellen komt je werkelijke reactie naar boven. Dat voelt wellicht als kwetsbaar, te lief, de andere heeft daar geen recht op enz. Je ego vindt daar vanalles van namelijk.Toch is het precies wat jij, die ander en de wereld nodig heeft.

Kijk wat het harde ons oplevert, kijk eens goed hoelang jij o.a. boosheid en teleurstelling vasthoud. Dat wat je aandacht geeft, groeit! Ik kies er dus bewust voor om vanuit mijn zachte kant te reageren, te handelen en mij voort te bewegen. Nee ik laat niet over me, heen lopen. Ik heb wel degelijk grenzen, eenmaal daar aan voorbij gegaan is het klaar. Dus, ook vandaag mocht ik weer healing geven, de wereld van meer licht voorzien. De ander, mezelf en jou liefde geven. We are one!

Het verdriet wat loskomt voel ik. Ik laat het stromen. Ik laad ook direct weer op. Ik zit heerlijk in t bos, voel de verbinding met de ander, mezelf en t universum in elke vezel van mijn bestaan. Tranen, van verdriet, verlossing, dankbaarheid, nederigheid en blijschap.

Dankbaar voor het feit dat in eindelijk mijn ‘gift’ omarmd heb, weet wat ik mag doen er elke dag meer van kan doen en laten zien.

Hoe reageer jij? Laat het mij weten, met een reactie op dit bericht.

P.s. healing geven gaat zeker niet altijd gepaard met tranen. Gelukkig ook heel veel plezier en lol . Wel bewust voor dit bericht gekozen, omdat ik weet dat jij er van kan leren.