Hoor je mij?
Zie je mij?

Ik bedoel, ECHT?
Niet dat wat ik laat zien aan de oppervlakte of snel zeg, juist dat wat ik niet durf te zeggen of te laten zien.

Omdat ik bang ben, dat wanneer ik je dat laat zien wat er in mij speelt, je niet meer wil of kan kijken. Bang dat wanneer je hoort wat ik echt zou willen zeggen, je niet kan luisteren of dat je oren pijn gaan doen van wat je hoort.

De pijn van gebroken zijn. Keer op keer, gebroken verdriet, afgebroken.

Keer op keer vol vertrouwen eraan beginnen, gelovend in het goede, toch weer gebroken.

Elke keer mijn hart in 1000 stukken, tranen over mijn wangen, toch elke keer weer opbouwen. Bang dat je niet begrijpt, waarom elke keer toch weer.

Durf je te luisteren ook wanneer het donker, duister en misschien wel helemaal stil wordt?
Durf je te kijken ook wanneer het leluck, akelig en zelfs pijnluck is om te zien?

Dan wil ik dat je er bent
Dan wil ik dat je mijn hand vast pakt en tegen mij zegt: Ik ben ervoor je, juist nu

Ik heb nodig, juist dan.
Ik heb je steun en liefde nodig
Wil je ervoor mij zijn?

Zodat ik weer kan opbouwen, telkens weer.
Opbouwen vol vertrouwen de volgende stap zetten. Gelovend in het goede en in de liefde, altijd!

Ik heb je nodig.
Ik heb je veiligheid nodig
Ik heb je vertrouwen, warmte, steun en liefde nodig.

Wil je mij onvoorwaardeluck je liefde laten voelen?
Juist wanneer ik onbereikbaar overkom.

Wil je er voor mij zijn in liefde, altijd?
Wil je jij dat beloven?

Dan blijf ik opbouwen.
Dan blijf ik opbouwen vanuit liefde in vol vertrouwen, elke keer weer, voor ons.
Vanuit liefde.

Omdat nog meer te kunnen stralen
Stralen, het licht toelaten en de liefde laten stromen.

Deze woorden kwam op papier nadat ik mezelf wat vragen had gesteld en de energie liet stromen. Een gesprek met de jongere ik.
Mooi om te zien wat er dan ontstaat.

Wat zit er in jou verborgen? Wat heeft het nodig? Wat wil/ kun jij het geven?

Liefs Bianca Maria a.k.a. magicmaker