“Intuïtie; sluit je ogen en luister naar de stem die van binnen weet wat goed is voor jou en wat niet. De wijze raadgever die er altijd is en waar je blind op kunt vertrouwen.”                                                     Bron: Happinez 2 2015

Regelmatig krijg ik de vraag : “Hoe luister naar je intuïtie?” of “ Je innerlijke stem, hoe herken je die?”

Daar is helaas geen pasklaar antwoord op. Daarom deze week mijn blog hierover zodat je kunt gaan ontdekken hoe het voor jou kan zijn.

Het luisteren naar je innerlijke stem, intuïtie, het universum of hoe je het ook wilt noemen is dus een kwestie van oefenen, oefenen, oefenen en heel veel vertrouwen. Hierbij is het van belang dat je ‘probeert’ om de stemmetjes in je hoofd naar de achtergrond te laten verdwijnen.

“Ja en hoe doe je dat dan?”

Stel, je staat voor een keuze.

• Haal rustig adem. Op een tempo dat voor jou prettig voelt.
• Probeer te voelen wat er allemaal met je gebeurt. Schrijf dit eventueel op
• Schrijf ook al je gedachten op. Dit kunnen 2 rijtjes zijn van de voor- en nadelen
• Laat het nu met rust.
• Pak het er op een later tijdstip nog eens bij.
• Haal rustig adem. Op een tempo dat voor jou prettig voelt.
• Voel nu nog eens wat er met je gebeurt als je de 2 rijtjes leest.

Waarschijnlijk voel je nu wat op dit moment de beste keuze voor je is.

Waar je rekening mee mag houden is dat je gedachten er altijd alles aan zullen doen om je op je plek te houden. En dus niet staan te trappelen op een mogelijke verandering. Daarbij komt ook nog dat, met hoe meer mensen je er over spreekt, hoe meer meningen je hoort. Dit geeft niks. Onthoud daarbij 1 ding : je hoort de mening van een ander ! Die ander kan nooit beslissen wat goed voor je is.

Wat je dan nodig hebt is vertrouwen. Je hebt vertrouwen in jezelf en op een goede afloop nodig. Dat die afloop dan misschien niet is wat je nu hoopt dat is een mogelijkheid maar wel altijd een afloop die goed voor je is.

Een voorbeeld van luisteren naar je intuïtie:

2 Jaar geleden vertelde een vriendin dat ze op vakantie wilde maar dat haar beoogde reisgenoten moeilijk deden. Het moment dat ze vertelde dat ze naar de Dominicaanse Republiek wilde gaan, schreeuwde alles in mij : JIJ MOET MEE! Dat jaar had ik geen vakantie gepland. Dus ook geen vrij gevraagd. Maar 2 dagen later was mijn verlof goedgekeurd en de vakantie geboekt. 2 Weken daarna vlogen we naar de andere kant van de wereld om een week te genieten van een prachtig land. Lekker weer, eten, veel dansen en gezelligheid.

Op dag 3 werd ik hopeloos verliefd op een Dominicaanse jongen. Al de stemmetjes in mijn hoofd sloegen op ho!!

• Dit kon niet waar zijn.
• Moest ik echt verliefd worden op iemand aan de andere kant van de wereld?
• En je bedrijf dan?
• Wat gaan je ouders hiervan vinden?
• Je spreekt de taal nauwelijks!

Dit is een kleine greep uit wat er allemaal in mijn hoofd voorbij kwam. Maar mijn gevoel won. Het was zo sterk.

Eenmaal thuis de taal geleerd en vrij snel weer een ticket geboekt. Deze keer zou ik alleen gaan. Ook deze beslissing was volledig gestuurd vanuit gevoel. Ik moest weten wat ik gevoeld had in de dagen daar. Ik moest weten of er toekomst in zat.

De tweede keer daar was mijn intuïtie belangrijker dan ooit. (Weet ik nu) Ik had de taal geleerd. Ik had contact gehad met de reisleiding ter plekke en ik had hier iemand achter de hand voor noodgevallen die vloeiend Spaans spreekt. Dus alles was ingedekt. (dacht ik )

Het belangrijkste was dat ik volledig vertrouwen in mezelf had : ik zou het gaan redden !

Eenmaal daar aangekomen,  ging het sprookje verder. Het was geweldig! Of wilde ik dat heel graag? Hier en daar waren en er kleine momentjes waarop het niet helemaal goed voelde. Maar ik wilde niet zeuren. Totdat hij echt over al mijn grenzen van respect heen ging. Ineens was er ruzie en ondanks de taalbarrière begreep hij heel goed dat de dingen die hij zei niet goed vielen. Dat zijn gedrag niet gewenst was.

Zonder verder al te veel gezegd te hebben, besloot hij mij op de hotelkamer achter te laten. Ik dacht nog : moet ik hem achterna rennen en vragen hier te blijven? Maar mijn gevoel liet me weten; laat hem maar gaan het is oke zo.

Binnen enkele seconden was er dat besef. Het sprookje is uit, en geen happily ever after.

Mijn intuïtie heeft ervoor gezorgd dat ik rustig bleef, mijn situatie bekeek en precies op het juiste moment ben vertrokken. De hele nacht was ik alleen, toen ik tegen de ochtend het gevoel kreeg EN NU MOET JE WEG! Ik heb zodra het veilig was mijn spullen gepakt en ben naar een hotel gegaan waar ik de rest van de week heb gezeten. Daar al huilend op het strand kwam het ene na het andere inzicht.

Deze week heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik nu mijn bedrijf heb staan waar het staat. Dat ik deze blog voor jou kan en mag schrijven. Het was op dat moment dus niet de uitkomst zoals ik dat gehoopt had maar het was nog veel en veel beter!

Het luisteren naar je intuïtie kan er dus voor zorgen dat je dingen meemaakt die voor anderen niet te begrijpen zijn. Dat je keuzes maakt die je misschien zelf niet snapt.

Maar ik kan je beloven dat het luisteren naar je intuïtie ervoor zorgt dat je het allermooiste uit je leven haalt wat er in zit.

Vertrouw erop!