Is loslaten een kwestie van acceptatie? Is loslaten voelen hoe het met je gaat en dat je daar niet voor vlucht? Is het logisch beredeneren? Is dat voor iedereen hetzelfde?

Een feit is dat zonder loslaten van wat je gewend bent om te doen/denken/voelen er geen plaats is voor persoonlijk groei.

Ik merk bij veel van mijn cliënten dat het loslaten van een gewoonte heel lastig is. Ook al weten ze dat deze gewoonten niks positiefs brengen.

Een aantal voorbeelden:

• Tot vlak voor het slapen nog tv kijken of op je mobiel actief zijn.
• Geen besluit nemen over wat je echt wilt gaan doen met je leven.
• Bij een partner blijven die je niet gelukkig mee bent.
• Blijven werken op een plek waar je ongelukkig wordt tot aan een burn-out toe.
• Altijd de verkeerde mensen in je leven toelaten.
• Te snel ja zeggen terwijl je nee bedoelt.

Zo kan ik nog wel even door gaan. Wil dat zeggen dat je nooit meer tv mag kijken voordat je gaat slapen? Dat je meteen van je partner moet scheiden bij een dipje? Dat je ontslag moet nemen als het even tegen zit? En alleen nog maar Nee zegt als men je iets vraagt?

Natuurlijk niet!

Het moet in balans zijn. Zodra je echt voelt dat de situatie je ongelukkig maakt, of het nu gaat om je baan, partner, huis, een vriendschap, alles waarvan je in je kern voelt dat het je ongelukkig maakt, kun je het beter laten gaan.

Er tegen vechten heeft geen zin. Dat wat je aandacht geeft zal groeien.

Het volledig vanuit je linkerhersenhelft beredeneren gaat je niet helpen. Overigens wel op korte termijn.

Dit komt voort uit een eeuwenoude patroon dat je bij angst vecht of vlucht. Een pijnlijke/moeilijke situatie volledig logisch beredeneren is vluchtgedrag en zal op korte termijn helpen.

Dan zul je altijd moeten blijven blijven vluchten om het niet onder ogen te hoeven zien.

Dont cry because it’s over, smile because it happened.

Hoe doe je dat : loslaten?

Laat hier de kracht van ontspanning voor je werken. Dat kan d.m.v. deze stappen:

• Word je bewust van je gevoelens. Voel wat er te voelen is.
• Schrijf op wat je voelt/denkt/ervaart. Schrijven is een goede manier om los te laten.
• Besef dat het loslaten plaats maakt voor iets nieuws, zelfs al heb je er werkelijk geen idee van.
• Ben lief voor jezelf. Jezelf nu straffen met : “Had ik maar..” “Als ik dit geweten had dan… “ “Hoe vaak ga ik deze fout nog maken?” “Leer ik het dan nooit?”  brengt je niks. Ben trots op jezelf dat je nu inziet dat het anders kan. Je hebt deze stap nodig gehad om te komen waar je nu bent.
• Heb genoeg vertrouwen in jezelf dat hoe slecht het er nu ook uit ziet, je sterk genoeg bent om er door heen je komen.
• Analyseer wanneer en waarin je vlucht. Zie dit onder ogen en stop daarmee. Ga dan weer naar de eerste stap… 🙂
• Vergeet niet er af en toe een grapje om te maken. Lachen helpt!

Dus ook als je emoties je onder druk blijven zetten, blijf toch letten op je eigen gedrag. Herken je jezelf als je hoort wat je zegt? Herken je jezelf als je ziet wat je doet? Zorg ervoor dat je altijd zo dicht mogelijk bij jezelf blijft.

Zelf heb ik jaren gevlucht. Gevlucht voor wie ik was. Sterker nog, ik wist niet eens dat ik aan het vluchten was.

Loslaten is nog steeds 1 van mijn slechte eigenschappen. Ik hecht me snel aan mensen en spullen die met mensen in verbinding staan. Loslaten is een verandering. Veranderingen vind ik lastig. Het loslaten van mensen waar ik aan gehecht ben deed ik liever niet. Dit voelde ik bijvoorbeeld bij het wisselen van baan of als sommige vriendschappen niet meer zijn wat ze waren geworden.

Voorheen was er veel verzet. Ik wilde koste wat kost behouden wat er was. Al voelde ik dat het me niets meer bracht. Schuldgevoel knaagde enorm aan me.

Dat kost zoveel energie dat je helemaal lam geslagen bent. Tenminste bij mij. Nu ik steeds beter aanvoel wat me gelukkig maakt, kan ik steeds beter loslaten. Daarbij heb ik geleerd dat het altijd goed komt. Al lijkt het nog zo uitzichtloos. Nu terugkijkend op alles weet ik dat juist die tijden me sterk hebben gemaakt. Zit het nu ooit tegen dan helpt de wetenschap dat ik er van kan leren. En ik lach er om.

Ik ben me gaan verdiepen in de oorsprong van onze gedachten. Hierin zitten een aantal patronen die sturen op vluchten of vechten. Daar wordt onze linkerhersenhelft door gevoed. Onze rechterhersenhelft is er voor creatie, intuïtie, oplossingen, vertrouwen en persoonlijke groei. Nu ik dit weet, kan ik veel bewuster mijn gedachten sturen. Ik voel wat ik voel. Ik stuur mijn gedachten bewust vanuit rechts. Daarmee komt vertrouwen en een oplossing. Dat gaat niet makkelijk maar het helpt wel.

Hoe is dat voor jou? Hou jij krampachtig vast aan wat je hebt? Of durf jij los te laten en te groeien?