Volg je hart, dat klopt!

Januari 2016.

Online werd ik aangesproken door een jongeman. Er ontstaat een gezellig gesprek en al snel voelt dit anders dan anders. Een aantal weken later is er een eerste date. Ook een tweede date volgt. Hij is leuk, lief, knap en hij laat me ontzettend veel lachen. Hij kan goed naar me luisteren en ik voel me ontzettend goed in zijn bijzijn.

Het voelde aan beide kanten goed. Toch was er de maanden daarna niet zoveel tijd voor elkaar. Allebei druk met onze eigen dingen.

Zomer 2016

In de dagen rondom mijn verjaardag zijn we samen geweest. Dat was het begin van elkaar wat meer zien. Het voelde goed om in Rotterdam te zijn, om samen te zijn en om mijn bedrijf in Rotterdam op te bouwen.

September 2016

Nadat ik thuis kwam van een cursus heb ik hem de vraag gesteld om mij te helpen met mijn nieuwe product : een week training op Curaçao. Daar hij op Curaçao geboren is, kent hij het eiland goed en kan me dus beter dan wie dan ook helpen. Vanuit mijn instinct heb ik hem meteen gevraagd om me ook in mijn bedrijf te ondersteunen daar waar hij kan. Zijn antwoord was vrijwel meteen: ‘Let’s do this’.

Oktober 2016.

Samen naar een cursus waar ons al snel een aantal dingen duidelijk werden. Het logische antwoord daarop was:  we kunnen eigenlijk beter gaan samenwonen. Dat was voor ons beiden een spannende stap. We hebben er thuis nog eens over gesproken. Beiden hadden we geen twijfels over ons samen maar om nou te gaan samenwonen….. dat was wel even andere koek.

Lachen.

Gelukkig konden we goed praten en vooral veel lachen. We bespraken de voors en tegens en besloten de stap te nemen. Dit zou uiteindelijk voor meer rust gaan zorgen en dat zou ons goed doen.

Inpakken.

Het inpakken begon en daarmee ook de gesprekken over welke spullen van mij of van hem we gaan gebruiken. Ik besloot om veel van mijn spullen te verkopen of weg te geven. Het opruimen deed me goed. Het loslaten van de spullen was geen probleem. Echter ‘mijn’ plek loslaten en daarmee een aantal dierbare mensen om me heen was erg lastig voor me. Telkens als ik in Mill was voelde ik dat ik er moeite mee had om de mensen los te laten.

Was ik in Rotterdam was het helemaal goed en was ik in Mill dan was het ook helemaal goed. Tot het inzicht kwam dat dit een ‘test’ was. Ik werd getest door het universum of ik dit wel echt wilde. Of ik na 10 jaar echt deze stap wilde zetten. Nadat dit besef er was, kwam er ruimte. Er ontstonden gesprekken en mogelijkheden.

Er kwam vertrouwen en ik liet het los.

Vertrouwen.

Ik heb van dit hele proces heel veel geleerd. Vooral leren vertrouwen. Vertrouwen in het proces, in mijzelf en in het universum. Dat dingen echt altijd op hun pootjes terecht komen. Dat er geen problemen zijn maar alleen maar uitdagingen. En dat ik van tegenslagen alleen maar sterker kan worden.

Every end is een new begin.

In mijn hoofd wilde ik in december alles afgerond hebben. Dat liep echter wat anders. Het is nu half januari en het einde is in zicht. Het voelt goed om deze stap te zetten, om samen een nieuw begin te maken. We hebben zoveel mogelijk samen gedaan om de verhuizing zo soepel mogelijk te laten verlopen. Ook bracht het bij mij wat spanningen omdat het toch wel een grote verandering is. Dit was te merken aan mijn gedrag en dat was niet altijd fijn. Ik reageerde dit af op mijn vriend. Dat was niet oke. Maar dat is nu ook achter de rug. En ook daar hebben we ook veel van geleerd. We zijn nog sterker geworden.

TV ploeg.

3 Dagen voor mijn verhuizing werd ik benaderd door de AvroTros of ze mijn verhaal mochten filmen voor de Nederlandse tv. Dit was wel een mooie kans om met mijn verhaal nog meer mensen te bereiken. Om te laten zien hoe het is om je hart te volgen, wat het met je doet en welke mooie dingen het je kan brengen.

Na een overleg thuis en wat extra mensen ingeschakeld te hebben, stond de laatste dag voor mijn verhuizing een tv-ploeg op de stoep.

Dat was leuk, spannend, intensief en bijzonder om mee te maken. Ik heb mijn verhaal mogen vertellen en er waren een aantal dierbare mensen om mee te helpen. Er zijn mooie herinneringen opgehaald, er is hard gewerkt en ook wat gehuild.

Afscheid nemen

Gelukkig hoef ik geen afscheid te nemen van de mensen die me dierbaar zijn. Ik blijf lekker veel in de buurt van ze.

Het loslaten van ‘mijn’ plek is me ook meegevallen. Dus ik ben helemaal klaar voor de nieuwe fase.

Overprikkeld.

Na de eerste dag filmen en inpakken was ik ‘s avonds gigantisch overprikkeld. Na een korte nacht begon de tweede dag filmen. Dit was de dag van de verhuizing van de grote spullen. Nu zou ik mijn huis echt helemaal leeg achterlaten.

‘s Morgens startte ik dus al met een achterstand in mijn energie. Het was een zware dag. maar gelukkig ging alles goed. Nadat alles uitgepakt was in Rotterdam hebben we geproost op een nieuwe start samen. Nadat de cameraploeg de deur uit was gezet, was het tijd voor rust.

Samen eten en even helemaal niks.

Rust.

Na zeker 14 uur geslapen te hebben was ik weer een beetje terug in mijn energie. De rest van de zondag ook nog rustig gedaan. Lekker thuis geweest en niks wat moest. Maandagochtend ook nog rustig gestart en even de natuur opgezocht.

Ik was er weer! De buitenlucht deed me goed. Na voldoende slaap en even opladen in de natuur was ik weer terug in mijn energie.

Het was een spannende periode, waarin ik veel geleerd heb over loslaten, vertrouwen en meegaan in de flow.

Helemaal klaar voor deze nieuwe fase in mijn leven.

Klaar om samen te wonen.

Hoe is het voor jou om je hart te volgen? Durf je dat? Of laat jij je leiden door angst?